Rok 2020, a zapewne także i przyszły, upłynął pod wpływem poszukiwania oszczędności oraz optymalizacji rozwiązań procesów kadrowych. Stosowane są proste rozwiązania, takie jak zmniejszenia wymiaru czasu pracy, ograniczenia wynagrodzeń, cięcia funduszu osobowego czy funduszu nagród, ale i bardziej złożone, jak łączenie obowiązków i stanowisk, przesunięcia w obszarze zakresów czynności i zadań, ich modyfikacja przy jednoczesnym ograniczeniu zatrudnienia. Poszukiwanie redukcji kosztów i zwiększenie generowanych oszczędności następuje i będzie następowało wobec trudnej sytuacji społeczno-gospodarczej w kraju spowodowanej pandemią
Należy jednak zauważyć, że poszukiwanie oszczędności staje się coraz trudniejsze, zwłaszcza w administracji publicznej, gdzie oszczędności były realizowane już we wcześniejszym okresie. Powyższe rozwiązania przyczynią się do obniżenia przyszłych świadczeń emerytalnych, które już obecnie nie należą do znaczących. Rozwiązania te wpłyną również na funkcjonowanie pracowniczych planów kapitałowych i odkładanych środków, co negatywnie przełoży się na stan materialny pracowników. Wydaje się, że realizacja programów oszczędnościowych nie powinna przesłaniać długofalowych celów oszczędnościowych w zakresie polityki emerytalnej i powinna przewidywać przyznanie pracownikom rekompensat z tytułu składek na PPK, realizowanych za kilka lat.
