Nowelizacja kodeksu pracy wprowadzająca zaliczalność okresów świadczenia pracy na innej podstawie niż stosunek pracy do zatrudnienia pracowniczego jest kolejnym elementem uniformizacji zatrudnienia cywilnoprawnego i zbliżania go do zatrudnienia pracowniczego. Ustanowienie minimalnej stawki godzinowej oraz dodatkowo wprowadzenie zaliczalności do stażu pracy okresów zatrudnienia cywilnoprawnego jest wyrazem stopniowego zbliżania instytucji zatrudnienia cywilnoprawnego do zatrudnienia pracowniczego.
Należy podkreślić, że tego rodzaju działanie jest logicznym następstwem przesunięcia ciężaru podstawy świadczenia pracy ze stosunku pracy na rzecz zatrudnienia cywilnego. Niewątpliwie jest to następstwo rozwoju koncepcji społecznej gospodarki rynkowej i poszukiwania optymalizacji procesu świadczenia pracy.
Głębsza refleksja powinna natomiast dotyczyć tego, że praca jako przedmiot czynności nie musi być świadczona wyłącznie w formie stosunku pracy. Może być też realizowana w ramach działalności gospodarczej bądź umów cywilnoprawnych. Obecnie nadal trwa transformacja otoczenia społeczno-gospodarczego, którego celem jest rozwój i poszukiwanie nowych koncepcji świadczenia pracy z jednoczesnym poszukiwaniem form zabezpieczenia społecznego.
