Zarządzanie zakładem pracy w ujęciu prawa pracy wymaga pogodzenia sprzecznych interesów. Z jednej strony celem jest realizacja zadań powierzonych pracodawcy, z drugiej strony konieczne jest przestrzeganie norm ochronnych prawa pracy. Nie jest to łatwe zadanie. Tym większa jest wartość dodana związana z odpowiednim poziomem średniego szczebla zarządzającego.
Kierownicy jednostek organizacyjnych powinni zapewnić realizację zadań powierzonych jednostkom organizacyjnym, którymi zarządzają, a jednocześnie powinni realizować prawidłowo organizację procesu pracy. Z perspektywy zatrudnienia oznacza to obowiązek dbałości o normy czasu pracy, odpoczynek pracowniczy, udzielanie urlopów pracowniczych, podnoszenie kwalifikacji i doskonalenie zawodowe, dbałość o sprawiedliwe wynagradzanie i motywowanie pracowników.
Należy zaakcentować, że obecne poszukiwanie oszczędności w sferze wynagrodzeń w administracji publicznej prowadzi do znaczącego ograniczania możliwości motywacyjnych pracodawców sektora publicznego. Również pracownicy kierujący jednostkami organizacyjnymi odczuwają te niedogodności. W takich przypadkach konieczne jest wypracowywanie wszelkich możliwych środków z przeznaczeniem na premie czy nagrody jako elementów motywujących pracowników. Umiejętne stosowanie tych rozwiązań to szczególna kompetencja, jaką powinna legitymować się osoba kierująca pracownikami.
