Okres pandemii doskonale zilustrował możliwość uelastycznienia procesu świadczenia pracy dzięki wprowadzeniu pracy zdalnej. Rozwiązania zastosowane w związku z epidemią i stanem zagrożenia epidemicznego unaoczniły możliwość zmian w organizacji pracy, jakie wcześniej wydawały się niemożliwe do wdrożenia. Zjawisko telepracy, mimo wprowadzenia odpowiednich przepisów do kodeksu pracy, nie zostało rozpowszechnione, a nawet sformułowanie o jej marginalności jest stosunkowo daleko idącym założeniem.
Aktualnie praca może być świadczona w sposób niewątpliwie bardziej elastyczny. Elastyczność zatrudnienia jest również dostrzegalna w procesie orzeczniczym, w którym pojawia się coraz częściej tzw. podporządkowanie autonomiczne w zatrudnieniu, także wskazujące na wzrost zjawisk kreujących swobodniejsze formy świadczenia pracy. Rozwiązania zwiększające elastyczność procesów świadczenia pracy są wyrazem wzrastającego procesu przemian społeczno-gospodarczych, jakich doświadczamy na rynku pracy. Postęp społeczny, rozwój gospodarczy, ekspansja rynkowa, przeobrażenia procesów organizacji funkcjonowania podmiotów wymuszają dokonywanie zmian w procesie świadczenia pracy. Należy być gotowym na zmiany, ponieważ to one będą stałą cechą naszego zatrudnienia.
