Rozwój nauki i techniki przynosi nowe koncepcje organizacji pracy i jej wykonywania. Kluczowe jest uwzględnianie postępu technicznego w procesie świadczenia pracy, w tym postępu organizacyjnego i społecznego. Przejawem takiego kierunku jest stopniowe ograniczanie wymiaru czasu pracy. Dzieje się tak dzięki automatyzacji, robotyzacji czy sztucznej inteligencji. Zmniejsza się zapotrzebowanie na pracę, zmienia się sposób jej wykonywania, rozwijają się techniki wspierające wykonywanie obowiązków pracowniczych. Wprowadzane rozwiązania niewątpliwie ułatwiają funkcjonowanie zarówno pracodawcom, jak i pracownikom.
Wydaje się, że kierunek ograniczania wymiaru świadczenia pracy ma charakter trwały i jest nie do zatrzymania. Takie działanie ma także istotne znaczenie z perspektywy bezpieczeństwa i higieny pracy. Ograniczenie ekspozycji pracowników na uciążliwości związane z wykonywaniem pracy najlepiej realizuje się dzięki ograniczeniu czasu świadczenia pracy w ujęciu dobowym i tygodniowym. Należy zwrócić uwagę, że tendencja obniżania czasu pracy ma charakter historyczny i długofalowy. Rozwiązania w tym zakresie są różne i nie sprowadzają się tylko do obniżenia norm czasu pracy, lecz oznaczają niekiedy prawo do dodatkowych urlopów wypoczynkowych bądź sabatycznych. Inną koncepcją są wcześniejsze emerytury, np. w postaci emerytur stażowych. Kierunek ten jest niewątpliwie jedynym, w jakim będzie podążać cywilizowany świat.
